W tytule tego działu zamykają się trzy główne rodzaje zapraw:

• tynkarskie (cementowo-wapienne, wapienne i rzadko gipsowe)
• murarskie (cementowe, cementowo-wapienne)
  
• podłogowe (cementowe) zwane z niemiecka szlichtami
  

Zróżnicowanie jakościowe tynków i różnorodne maszynowe techniki ich układania spowodowały
niesłychany rozwój asortymentu zapraw murarskich i tynków w wielu firmach produkcyjnych. Produkowane w fabrykach suche zaprawy murarskie czy tynkarskiei, z uwagi na wysoki poziom wytwarzania, rzadko wymagają badań, bardzo rzadko nie spełniają normowych wymagań.

W wykonawstwie najczęściej spotykanych, cementowych podkładów podłogowych – szlicht –
absolutną dominacje uzyskała, ok. 20 lat temu, jedna, szybka metoda tzw MIKSOKRETA, gdzie
zawsze miesza się składniki zaprawy na budowie.

„Polowa” produkcja szlichty na budowie jest kontrolowana według normy PN-EN 13813 „Podkłady
podłogowe oraz materiały do ich wykonywania. Materiały, właściwości i wymagania". 

Ostatnio szczególnie wielu problemów zarówno projektantom, jak i deweloperom czy w końcu
wykonawcom dostarcza tzw. drewno egzotyczne, którego przyklejenie wymaga bardzo mocnego
kleju, co oczywiście wymusza wysoką klasę wytrzymałościową podkładu cementowego. 

Badania zapraw zgodnie z normami PN-EN 13813:2003;   998-1;  13279-2

• Pobranie próbek zaprawy
• Badanie wytrzymałości na ściskanie
• Badanie wytrzymałości na zginanie
• Badanie odporności na ścieranie Boehmego
• Badanie odporności na ścieranie BCA
• Badanie odporności na nacisk koła